[056] Tak blisko, a tak deleko cz.3 ost

Stanęła w nich oczywiście Agata, weszła bez słowa i usiadła koło Consalidy na podłodze.

- Co jest?- Zapytała po chwili milczenia

-Nic, zamyśliłam się po prostu – Odparła

-Tak? – Spojrzała na nią – A co to jest? – Zapytała i wzięła od niej kartkę i zaszła czytać Każdego dnia mijam Cię na korytarzu.

Każdego dnia patrzysz na mnie tak samo.

Każde Twoje spojrzenie, twój uśmiech działa na mnie tak samo

Tak samo jak pierwszego dnia, gdy Cię ujrzałam.

Gdy mnie przytulasz cała drżę.

Kiedy całujesz mój policzek czuję, że chce więcej.

Pragnę Twoich ust, które sprawiały, że serce bije mocniej,

Twoich   rąk, które błądziły po mym ciele,

Twojego oddechu, który czułam gdy byłeś tak blisko mnie .

Dlaczego nie potrafię się do tego przyznać?

Dlaczego nie umiem   … powiedzieć jak bardzo Cię kocham?- Kiedy skończyła czytać spojrzała na nią – No Wiki super, a o kim to?

-O nikim tak po prostu – Odpowiedziała bardzo szybko

- Wiki o nikim? Nie chce mi się wierzyć powiedz, o kim to?

- Matko Agata mówiłam o nikim

- Znam cie nie od dziś ruda co jest grane?

- Agata dasz spokój już mi z takimi pytaniami

 - Nie dam bo wiem że coś ukrywasz prze de mną

 - Nic nie ukrywam

- Tak ukrywasz, a ja myślałam, że jesteśmy przyjaciółkami? – Powiedziała to z lekkim wahaniem w głosie

 - Jesteśmy przyjaciółkami i nic nie ukrywam, a teraz sorry muszę coś zrobić

- Co zrobić? Wiki? - Po tych słowach ruda wstała i zbliżyła się do drzwi Agata spojrzała na nią, a właściwie ja jej plecy - To o Przemku? Prawda? - Wiki zatrzymała się w drzwiach, po czym chwilę nie odwracała się i nic nie mówiła- Jednak mam racje to o nim ty go …. – Agata nie dokończyła zdania, ponieważ przerwała jej Wiki

 - Nie to nie o nim, a teraz sorry musze iść

- Przepraszam ja myślałam …. Wiki.. Wiki - Ruda przed dokończeniem zdania Agaty wyszła wiec nie słyszała słów koleżanki. Poszła do łazięki, zdjęła ubranie, w sumie rozrzuciła po podłodze weszła pod prysznic i odkręciła wodę musiała przemyśleć sobie to wszystko.

Tymczasem Agata poszła do kuchni i włączyła wodę na herbatę nie mineła chwila jak usłyszała dźwięk dzwonka poszła otworzyła drzwi

-O hej a gdzie młodzież – Powiedziała i wpuściła go do środka

- Zostali jeszcze maja po mnie zadzwonić

-Herbaty?

-Pewnie – Razem z Mrakiem weszli do kuchni. Agata bez słowa postawiła przed nim herbatę i usiadła naprzeciwko niego.

-Co jest? Jesteś jakaś zamyślona?

-Nie wiem jak im pomóc

-Rudej i Zapale?

-Tak ona go cholernie kocha, on ja też. I do tego ten pocałunek kompletnie namieszał jej w głowie, nie mówiła o tym, ale to widać, że nie wie jak odbierać to że ją pocałował a po chwil przeprosił

-No tak sam nie wiem czy bym wiedział, co myśleć w takiej sytuacji

- No właśnie wiem, że młodzi maja plan, ale jak nie pomoże

-Na pewno się uda, oczywiście z naszą pomocą, ale uda. Mam pomysł ja pojadę po nich a wcześniej wpadnę do domu a ty z nią pogadaj może to cos pomoże, chociaż trochę

-Ok. to do zobaczenia

-Na razie – Powiedział Marek i poszedł

Tymczasem Agata udała się do pokoju Wiki, Consalida leżała na łóżku i patrzyła się w sufit nie zauważyła nawet jak weszła Woznicka, nie mówiła nic tylko patrzyła zamyślona w jeden punkt w tle było słychać  Aleksandra „Popłyniemy daleko”

- Wiki – odezwała się po chwili blondynka. Ruda zerwała się niemal natychmiast

- Tak?

- Co jest grane?

-Co? Coś nie tak? – Starała się wymigać. Ale niestety Agata ja za dobrze znała, dlatego młoda lekarka usiadła na łóżku obok niej i spojrzała na nią

-Wiki ten wiersz był o Przemku prawda?

-Mówiłam już

-Nie oszukuj mnie, bo ci się to nie uda. W zasadzie to nie oszukuj siebie – Powiedziała spokojnie, Ruda tyko na nią spojrzała, zobaczyła troskę w oczach przyjaciółki

-Bo ja już nie wiem, co mam o tym myśleć. Najpierw mnie całuję, a potem, potem przeprasza i zachowuje się jak by nic się nie stało. A przecież stało się pocałował mnie, i co ja mam o tym myśleć. Dopiero tym całym pocałunkiem namieszał mi zupełnie w głowie tym, że pocałował a potem przeprosił. Cholera! Czy zawsze muszę mieć tak skomplikowane życie? Czy chociaż raz nie może być z górki bez żadnych wybojów, bez przeszkód? Czy chociaż raz w życiu mogę nie wpakować się w chory związek? Czy nie mogę chodź raz być szczęśliwa? Nie oczywiście, że nie bo już raz byłam i teraz mój limit szczęścia się wyczerpał – Mówiła cały czas Agata słuchała w milczeniu, patrzała z troską na przyjaciółkę -  A ja tak cholernie za nim tęsknie, za jego pocałunkiem, za zapachem jego ciała, Cholera po prostu za nim. Wiesz jak bardzo chciałam, aby ten pocałunek trwał wieczność, jak chciałam, żeby mnie potem przytulił, powiedział, że tak bardzo mnie kochał i tęsknił, a on, co? Spojrzał na mnie i przeprosił! Wiesz jak ja się teraz czuję? Jak mnie to cholernie boli, jak bardzo chciała bym, żeby mnie przytulił i powiedział, ze kocha, ale nie jak siostrę tylko tak jak kiedyś, tak mocno bez opamiętania, nie oczekuje, żeby był obok mnie 24 na dobo, bo wiem, że tak się nie da, ze czasem trzeba od siebie odpocząć, ale go potrzebuje. Tu, teraz. Tak Bardzo mi go brakuję – Spojrzała na Agatę, a z jej oczy popłynęły łzy. Blondynka bez słowa ją przytuliła.

-Zobaczysz z czasem między wami się ułoży

- Ułoży? On cały czas kocha Ludmiłę- Mówiła przytulona do Agaty

- Tego nei wiesz daj mu jeszcze trochę czasu… - Chciała cos powiedzieć, ale usłyszała jak otwierają się drzwi od hotelu

Hejka 

wiem długo nic nie było przepraszam, ale matura a potem weekend poza domem :)