[067] Kochałm go

W salonie gdy Panowie odłożyli herbatę na stole Blanka zauważyła że na stole brakuje czegoś po czym wnikliwie „przeszukała” swoim wzrokiem stół 　- Blanka czego szukasz tutaj jest twój kubek z herbatą i cytryna?- zapytał piotr 　- Wiem ale szukam ciastek tych co napiekła Hana nigdzie ich nie widzę - Rzeczywiście nie widzisz ich bo ich tutaj nie ma 　- Piotr proszę przynieś je 　 Po czym błagalnie się uśmiechnęła do niego Piotr spojrzał na nią po czym zaczął z nią dyskutować. W tym samym czasie Wiki wzięła swój kubek i napiła się z niego herbaty po czym skrzywiła się 　 - Matko Zapała co to jest: 　- Herbata z cytryną? A dlaczego pytasz 　Zwariowałeś czy co to jest sama cytryna 　- Ruda nie bo jest to herbata z cytryną wiem bo sam ją robiłem 　- Hm mój drogi to naucz się że dodaje się do niej cukier 　- Przecież Piotr dodał do niego cukier 　- No chyba oszaleje tutaj nie ma odrobiny cukru on dodał chyba cytrynę

Przemek wziął swój kubek po czym napił się 　 - Chyba masz racje 　 - Nie chyba bądź tak miły i przynieś cukier ok. 　 - Dobrze 　 W tym samym momencie Piotr po namowie Blanki udał się do kuchni, a Przemek tak samo. Jednak jeden z jednej strony kanapy wyszedł do kuchni, a drugi z drugiej strony po chwili obaj panowie wpadli na siebie gdyż Piotr zapatrzył się na minę Blanki gdy tylko wpadł na Przemka powiedział: 　 - Przemek jak chodzisz 　 Blanka zauważywszy to popatrzyła się na nich i zaczęła się śmiać Przemek widząc to stanął 　 - Blanka co się tobie stało 　 - Kochani pocałujcie się – Powiedziała prze śmiech 　 - Co zwariowałaś? - Zapytał się Piotr 　 - Nie stoicie pod …. pod jemiołą 　 Przemek jak i Piotr spojrzeli do góry zaniemówili, a goście natychmiast spojrzeli na nich 　 - No moi drodzy na co czekacie buzi buzi  - Powiedział Wiki.

- Ja z nim nie nie nie  - Powiedział Piotr 　 - Piotr to tradycja dalej pocałuj Przemka 　 - Nie zgadzam się - Odpowiedział Przemek 　 - Dalej chłopaki 　 Jeden na drugi spojrzał, a Hana powiedziała: 　 - To pech będzie jeśli nie pocałujecie się 　 Po tych słowach Piotr i Przemek pocałowali się w nos Przemek Piotra, a Piotr Przemka. Oczywiście dziewczyny śmiały się ale Panom do śmiechu nie było po czym udali się do kuchni i wrócili z powrotem z cukrem i ciasteczkami. Oczywiście Wiki i Hana śmiały się jeszcze: 　 - A z czego się teraz śmiejecie? - Zapytał się Przemek. 　 - Wiecie co przypomniało mi się wasza noc jak Przemek dobierał się do ciebie może … 　 - Może co? - Zapytał się Piotr 　 - Wiecie co nie wracajmy do tego i lepiej pijcie herbatę ok. 　 Po czym temat pocałunku ich został zamknięty chwilowo

Było już koło północy jak stwierdzili, że pójdą spać większość już miała iść na górę jak w całym hotelu zgasło światło. - Ups przepraszam - Powiedziała　Hana jak wpadła na kogoś -Nie szkodzi - Odparł Piotr bo właśnie na niego wpadła Oczywiście Przemek musiał wykorzystać sytuację -Buu - Krzyknęła, oczywiście dziewczyny się przestraszyły, Hana prawie wtuliła się w Piotra, panowie przytuliły żony, Wiki i Blanka jako jedyne się zorientowali - zapała idioto! - Krzykneła Wiki, - Tato weź zapal latarkę w telefonie. - Oczywiście ojciec wiki zapalił latarkę. Hana i Piotr patrzyli na i siebie, tata Przemka poszedł zobaczyć co się stało. W pokoju panowała cisza cały salon rozświetlała tylko jedna mała latarka, Hana i Piotrem nie interesował się nikt, stali tak obok siebie. Po chwili latarka zgasła widać telefon siadł Hana bała się ciemności dlatego lekko wtuliła się w Piotra, - Nie bój się, jestem przy Tobie -Nie boje się -Tak, wiem jak zawsze silna Hana która nie boi się niczego - zaśmiał sie lekko całe szczęcie nie minęło dużo czasu jak światło zapaliło się spowrotem - o już widzisz nie ma sie czego bać - Mówiłam Ci nie boje się - uśmiechnęła się lekko -Hana co by powiedział Jemas jak by was zobaczył　- zapytała mama Hany zawsze lubiła jej męża, za Piotrem nie przepadała od początku. hana spojrzała tylko na nią chwilę przemilczała po czym odpowiezdiała - Nie wiem - Po czym wzieła futerko i wyszła bez słowa - Co się stało? - Zapytał tata hany i przemka - Nie wiem, pojde do niej - Powiedział Piotr i wybiegł za nią, znalazł ja koło hotelu stała plecami do niego. - Hana co jest - zapytał kładąc jej ręke na ramieniu -Wszytsko gra - Było słychać, ze płakała - Pozwól sobie pomóc - Powiedział i ją odwrócił - 3 dni temu dostałam list od Jemsa, że nasze małżeństwo to fikcja, że nei kochał mnie nigdy, to było tylko　na potrzebe jego ukrywania się musiał chronić rodzinę, swoja żone i syna. Ma 5 lat,a i nie ma na ime Jemas  przez ten cały czas mnei okłamywał　- Mówiła bez chwili przerwy, z jej oczu płyneły łzy - Nigdy nie był Ciebie wart, nie płacz - Chciał ja przytulić ale ona sie nie dałą - Kochałam go, był moim mężem nie rozumiesz tego! - krzyczała na niego, on trzymał ja za ramiona -Musisz o　nim zapomnieć, nie możesz żyć przeszłością -Zapomnieć?! Czy ty siebie słyzysz! - tak Hana zapomnieć. zacząć żyć od nowa - Masz rację! Wyjadę z tą, inaczej nie zapmnę

- Wyjechać?! Do kąd? - teraz i Piotr nie był spokojny
- tak wyjechać! Jak najdalej nie do Te Awiwu, gdzieś gdzie zapmnę, nie będę pamiętać
- Oszalałaś?! Chcesz zapmniec o nim wyjeżdżając. Nie oszukuj się dobrze wiem jak Cię traktowal i co bedziesz przez niego wyjezdzać
- Do cholery Piotr Kochałam go!
- Własnie kochałąś. I niby dokąd pojedziesz? – Nie wiezdiał co ma robić nie chaił jej stracić
- nie wiem Hiszpanii, do stanów nie wiem jak najdalej
-Nie pozwolę Ci wyjechać!
- Co?
- To co słyszałaś! Nie pozwolę Ci wyjechać! -Oboje krzyczeli, to że ich nie słyszeli w hotelu to cud - Nie pozwolę Ci wyjechać,! Nie możesz tego zrobić!
-Niby dlaczego?! Co?! Myślisz, że będziesz mi mówił jak mam żyć i co robić ?! Zapomnij - Wyrwała się i chciała iść, ale Piotr złapał ja za ramie i odwrócił. Ona spojrzała na niego
-Nie po prostu nie chcę Cię stracić – Patrzył jej prosto w oczy, ich dwarze dzieliły dosłownie milimetry, 

Hejka.
I jak oto ostatmnei opko w tym roku ;) Kolejne jakoś po nowym, ale na razie myslcie co wydarzy się dalej 
szcześliwego nowego roku
Mili i Ina ;)