[045] Kwestia wiary??

Kiedy Radkowi udało się już trochę uspokoić Blankę prawię siła zaciągnął ją do bufetu na ciepły posiłek i w sumie pierwszy w tym dniu. Kiedy usiedli przy jednym z wolnych stoików Radek spojrzał na jej smutną twarz po czym zapytał

-Na, co masz ochotę? – Ona podniosła głowę i spojrzała na niego swoimi pustymi oczami, Cały czas były czerwone od płaczu. Chwilę pomilczała

-Nie jestem głodna – Odpowiedziała cicho

-Dobra sam wybiorę – Powiedział, po czym wstał od stołu i podszedł do lady

-Dzień dobry

-Dzień dobry. Co z Przemkiem?

-Obudził się

-Dzięki Bogu – Powiedziała i uśmiechnęła się, – Ale dlaczego Blanka jest taka smutna?

-Przemek nie czuje nóg

-O mój Boże, co jeszcze na nich spadnie, jaka tragedia

-Nie wiem, Blanka jak się o tym dowiedziała to wyleciała w krótkim przed szpital i od rana nie jadła nic

-dam wam rosołku, żebyście się nie pochorowali. Bo na pewno zmarzliście

-Dobrze – Powiedział Radek i czekał, aż Pani Maria przyniesie posiłek

- Dziękuję, a Pani Mario czy… - Nie dokończył, bo ona przeczuła, co chce powiedzieć

-Oczywiście nie ma problemu, żeby Twój tata zapłacił – Uśmiechnęła się ciepło

- Dziękuję – Powiedział i zabrał zupy i wrócił do stolika

Blanka wzięła łyżkę i zaczęła przesuwać po zupie Radek spojrzał na nią

-Blanka, co się dzieje, dlaczego nie jesz?

- Nie jestem głodna

- Blanka zmarzłaś musisz coś ciepłego zjesz

- Radek ja niczego nie zjem nie przełknę-  Radek spojrzał na nią,

- Blanka on wyjdzie z tego zobaczysz

- Radek ty nic nie rozumiesz on nie czuje nóg on na …. Zawsze będzie kaleką

- Nie on będzie chodził zobaczysz mój tata pomoże

- Tak kardiolog Radek chyba sam w to nie wierzysz

- Wierzę - Blanka spojrzała na niego i nic nie mówiła, po czym przymrużyła oczy, a po policzkach popłynęły jej łzy. Radek poszukał po kieszeniach chusteczek, po czym stanął i podszedł do Pani Marii chciał coś powiedzieć, ale nie zdążył, 

- Nic nie musisz mówić proszę 

- Dziękuję -  udał się do stolika.

 - Proszę -  Blanka wzięła chusteczkę, po czym otarła nią oczy. W tym momencie do bufetu weszli Latoszkowie.

-Witam młodzież – Powiedział na wstępie Witek, nawet nie zauważył, w jakim stanie jest Blanka

- Dzień dobry – Odparł Radek, Blanka dalej bawiła się zupą

- Coś z Przemkiem? – Zapytała Lena od razu jak usiadła

-Obudził się – odparł krótko Radek

- w końcu, ale kurcze mam nadzieje, że będzie czul nogi, bo jak nie to ten uraz może się okazać trwały i wtedy Przemka czeka wózek.... Może do końca życia z niego już nie wstać – Blanka nie powiedziała nic tylko rozpłakała się, Lena spojrzała na Witka

-On nie czuje nóg – Powiedział krótko Radek, i starał się uspokoić młoda Consalidę

- Witek, mógłbyś czasem pomyśleć, co mówisz – Spojrzała wrogo na męża – Blanka zobaczysz Przemek jest młody śliny da radę, a pyzatym badań nie ma pewnie jeszcze, Wieć nie wiadomo nic do końca – Powiedziała, po czym przytuliła Blankę, Witek nie odezwał się ani słowem zrobiło mu się cholernie głupio – A ty co na zaproszenie czekasz- Tym razem zwróciła się do Witka, starała się aby młoda tego nie usłyszała

-yy… Przemek jest śliny wyjdzie z tego zobaczysz- Tylko tyle był wstanie powiedzieć

Tymczasem Wiki siedziała na Sali Przemka, czekała na jego powrót z badań, po jej głowie krążyło mnóstwo myśli, a szczególnie pytania „Jak sobie teraz poradzą?” „Jak Przemek pogodzi się z tym, że już nigdy nie stanie za stołem?” „ Jak w najgorszym wypadku pogodzi się z utratą możliwości bycia lekarzem?” Siedziała wpatrując się na drzwi, drzwi Oiom, poza tymi pytaniami były inne, a szczególnie jedno, „Dlaczego? Dlaczego, on?’. Niedaleko jej stała Hana z tata, żadno z nich też nie było wstanie odezwać się słowem, po ich głowach krążyły podobne pytania. Z tych całych rozmyślań wyrwał ich Michał z Nina 

-Jak to nie może chodzić? – Zapytała od razu jak weszła blondynka

-Nina, co ty tu…Skąd wiesz? – Ruda podniosła głowę

-Radek powiedział wszystko

- On nie czuje nóg – Powiedziała i rozpłakała się,Nina od razu ją przytuliła 

-A gdzie on teraz jest? – Zwrócił się do Hany.

- Piotr zabrał go na badania, niedługo już powinni być

-Spokojnie, wszystko będzie dobrze – Powiedział Tadeusz, chociaż sam w to nie wierzył, ale rzeczywiście po paru minutach na salę wrócił Piotr z Przemkiem

-Mów – Powiedziała Wiki jak tylko Piotr znalazł się przy łóżku

-Badania wykazały…