Nieszczęścia chodzą parami cz.3

W tym czasie za drzwiami. Przemek trzymając kartę pacjenta i przeglądawszy ją

- Przemek cześć!  - Usłyszał wołanie spojrzał i zobaczył Blankę.

- Cześć Blanka co ty tutaj robisz?

- Szukam mamy nie widziałeś jej?

- Nie ale w lekarskim powinna być z Piotrem?

- Byłam tam nie ma jej tam

- Chodź zapytamy na recepcji może będą wiedzieć

Po drodze na recepcję spotkali Lenę.

- Cześć Blanka co ty tutaj robisz?

- Cześć szukam mamy?

- Właśnie nie widziałaś Wiki? – Zapytał się Przemek

- Niestety nie

- No nic poszukamy jej

Powiedział Zapała po chwili gdy cała trójka nagle usłyszała dziwny hałas dobiegający z 5.

- Co to? – Zapytała Blanka

- Nie wiem - Przystanęli na chwilę i w ciszy słuchali dźwięków dobiegających z sali. Blanka poznawszy głos, a właściwie kaszel mamy powiedziała z przerażeniem w głosie

- Tam jest moja mama coś się tam dzieje?

- Nie wiem Lena masz klucz?

- Nie na recepcji powinien być zapasowy

- Biegnij po niego szybko. Blanka masz wsuwki - Powiedział Zapała

- Co?

- Takie spinki do włosów

- Tak mam

- Daj szybko

Blanka podała Przemkowi wsuwkę do włosów i Przemek zaczął otwierać  drzwi wsuwką za drzwi Przemek i Blanka słyszeli głos Piotra. Po paru chwilach do Przemka dobiegła Lena:

- Nie ma na recepcji klucz Piotr zabrał ostatni komplet

- Kurcze o tam jest w środku jak również Wiki

- Mamo – Powiedziała Blanka załamanym głosem

- Dasz radę? – Zapytała się Lena

- Nie wiem - Przemek spojrzał na Blankę jej przerażoną twarz - Lena zabierz ją z stad!

Lena zrobiła tak jak jej powiedział Przemek ale Blanka upierała się i nie chciała iść

- Tam jest moja mama … nie ja zostaje

- Blanka idź z Leną obiecuje że twojej mamie nic się nie stanie

- Obiecujesz

- Tak idź z stad

Lena i Blanka oddaliły się. Przemek widząc że nie da rady otworzyć drzwi rozejrzał się dookoła siebie po czym ujrzawszy gaśnicę podszedł do niej i wziął ją widział to ochroniarz.

- Co pan robi?!

- Proszę wezwać policję szybko

Ochroniarz zrobił tak, a Przemek zaczął wyłamywać drzwi. Po paru chwilach gdy Przemek wyłamał drzwi wszedł do środka

- Wiki !!!

Piotr i napastnik spojrzeli na Przemka niestety napastnik wykorzystał chwilę nie uwagi i ugodził Piotra. Ochroniarz natychmiast zatrzymała napastnika i obezwładnił go. Spojrzał na Gawryło po czym powiedział:

- Panie doktorze jest Pan ranny

Piotr spojrzał na swój brzuch po czym powiedział

- to nie moja ranna spokojnie

Przemek natychmiast udał się do Wiki która ponownie nie mogła nic mówić, zaczęła się nawet dusić. Przemek mówił do niej

- Wiki słyszysz mnie Wiki już jest po wszystkim

Piotr spojrzał na koleżankę podszedł do nich spojrzała na Wiki która ponownie wydawało się że straci przytomność

- Wiki, Wiki! Słyszysz mnie – Mówił Piotr

Wiki się nie odzywała, Piotr zbadał jej puls, gdy tylko podniósł jej dłoń zauważył że się drżą,

- Co się dzieje Wiki!

Powtarzała Przemek bała się o nią nigdy jej w podobnym stanie nie widział. Piotr zauważył że Pani doktor Consalida może w każdej chwili stracić przytomność.

- Wiki mów do mnie, oddychaj słyszysz

Mówił Przemek Piotr zmierzył jej puls.

- Szybko nosze!

Pielęgniarka natychmiast podjechała z noszami.

- Położyć ją!

Było widać, ze Przemek boi się o nią

- Nie może się zadusić lekko na siedząco - Odparł Piotr, który był ranny.

- Wiki nie rób na tego proszę - Powiedział Przemek.

Po dotarciu do pokoju przyjęć. Wiki dalej nie mogła dojść do siebie zaczęła się dusić tak jakby brakowało jej powietrza. Piotr widząc to powiedział:

- Tlen 90% przez maskę

Przemek szybko wykonał polecenie Piotra, następnie podali jej leki uspakajające. Po których się uspokoiła i zasnęła więc mogli zdjąć jej tlen.

- Przebierz się ja z nią zostanę – Powiedział Przemek

- Ok. jak cos daj znać –Odparł Piotr i udał się do lekarskiego

Od chwili gdy pacjent chciał skrzywdzić lekarzy minęło parę chwili Piotr zauważył na swojej koszuli plamę z krwi z początku myślał że ranna został Wiki ale po paru chwilach zorientował się że to nie możliwe ponieważ się nią zajmował i by to zauważył dotknął ranny i obejrzał rękę była ona od krwi mokra. Piotr zdjął koszule oraz podkoszulek zobaczył że jest ranny. Widząc to postanowił ni komo nic nie mówić o tym sam zdezynfekował ranę po czym uznał ze ranna nie jest zbyt głęboka i nałożył na nią opatrunek. Po czym udał się do pacjenta którego zoperowała dzień wcześniej. Gdy Piotr był przy pacjencie Wangraf zauważył iż Piotr się dziwnie zachowuje, a na jego skroniach było widać krople potu.

- Piotrze dobrze się czujesz?

- Tak, a dlaczego pytasz?

- Bo się pocisz i jesteś blady

- Nie wydaje Ci się Rud

- No nie wiem może jednak pójdziesz do domu albo do Michała

- Dlaczego do Michała?

- Nie wiem martwię się

- Spokojnie to prze tę akcje z pacjentem

- Wiem słyszałem dla Wiki musiało to być straszne

- Nawet nie zdajesz sobie sprawy jak straszne

- A już wszystko ok?

- Tak teraz Przemek jest przy niej. A Michał ma pacjenta a nie mnie.

- Mam nadzieję

- To tylko stres. A pacjent czuje się dobrze zmniejsz mu dawkę antybiotyków dobrze

- Ok o połowę?

- Tak o połowę, a teraz idę na kawę do bufetu. Po tych słowach Piotr wyszedł z sali i udał się w stronę bufetu. Jednak po drodze parę razy się zatrzymał. Gdy już dotarł do bufetu ale nie wszedł no niego jeszcze zobaczył Hannę która się uśmiechała i pomachała do niego, oczywiście z tego wynikało że również wybiera się do bufetu Piotr lekko się uśmiechnął i momentalnie zbladł po czym lewą ręką chwycił się ściany, a prawą dotknął brzucha i obejrzał ją była cała od krwi popatrzył na Hannę która była zaskoczona takim widokiem w tym momencie zaczęło mu się wszystko kręcić nie słyszał żadnych głosów po czym osunął się na ziemię. Hanna widziawszy to zaczęła krzyczeć

- Piotr!!

Hej 

No, to kolejna część;) Next nie wiemy kiedy ;pp może jakoś przed sylwestrem;) 

Mamy nadzieję, że się podoba. I jak po świętach ;)