Przyjazd i...cz.2

Odeszła ze stolika i podeszła do Blanki

- Blanka, co się dzieje

- Ty i tak nic nie zrozumiesz !!

Po czym wybiegła z płaczem

- Blanka!! – Krzyknęła Wiki

 Ruda chciała za nią biec, lecz zatrzymała ją pielęgniarka z wynikami badań chłopka

- Kurcze nie teraz

- Wiki spokojnie obejrzy badania a ja porozmawiam z Blanką

Przemek udał się za nią. Zobaczył dziewczynę siedzącą na ławce przed szpitalem

- Tu jesteś?

- Tak

- Co się dzieję?

- Nie nic

- Blanka mnie nie oszukasz powiedz mi

- Nie wiem jak to jest bardzo delikatna sprawa i medyczna

- Blanka jestem lekarzem spokojnie możesz mi zaufać

- Ja …. Chyba …. Jestem …. W ciąży

- No to jest delikatna sprawa

- A jak się mama o tym dowie to nie wiem jak zareaguje

- No Wiki jest wybuchowa, ale spokojnie zaraz pomyślimy

- Robiłaś test czy byłaś u lekarza

- Robiłam test był pozytywny

- A lekarz

- Nie bałam się

- Spokojnie nie bój się tutaj pracuje moja siostra zaraz ciebie zaprowadzę do niej

- Ale …

- Żadne, ale on jest spoko

- A jak się okaże, że to prawda

- Spokojnie nie martw się na zapas

 Zapała i Blanka udali się do pokoju Hanny.

Po chwili Przemek wyszedł z windy. Prawie obrazu znalazł Wiki

- Wiki musimy pogadać

- Ok, ale nie teraz. Muszę pogadać z Blanką, a właściwie gdzie ona jest

- w pokoju lekarskim właśnie o nią chodzi

- O Blankę? Co przeskrobała, że się boi powiedzieć?

- Nie wiem jak to powiedzieć - Mówił poważnie Przemek

- Co dostała 1, czy naganne - zaśmiała się ruda, Zapała pokręcił przecząco głową

- Może na bank napadła?

- Nie wiem jak Ci to powiedzieć wiem, że to może być dla Ciebie trudno, ale Blance też …

- No Zapała mów

- Blanka mi powiedziała, że podejrzewa, że jest w ciąży - powiedział na jednym oddechu

- Co? - Powiedziała i pobiegła w stronę windy, chłopak złapał ją w środku.

- Jak to podejrzewa?

- Mówiła, że miesiączki dawno nie miała i jakoś jej nie dobrze czasem i jakieś dziwne zachcianki ma. Bała, sie iść do lekarza. - Wiktoria chciała coś powiedzieć, ale widna nagle sie zatrzymała

- Świetnie, porostu cudownie!

- Wiki spokojnie - Powiedział Przemek i włączył alarm

- Spokojnie?! Jak ja do cholery mam być spokojna moja córka podejrzewa, ze jest w ciąży a ja nie znam jej chłopaka, nie wiem kim on jest. A wiesz, co jest najlepsze to, że nawet 18 lat nie m a- Powiedziała i kucnęła zakrywając twarz w dłonie. Przemek usiadł koło niej i obgiął ją ramieniem ona mocno się w niego wtuliła i zaczęła płakać – Jak to się mogło stać – Mówiła cały czasy przytulona do niego.

- Wiki spójrz na mnie – Dziewczyna spojrzała na niego. – Po pierwsze to nie jest w 100% pewne wiec, takie martwienie się na zapas nie jest dobre, a po drugie byłaś w podobnej sytuacji i zobacz, dałaś radę, jesteś świetnym lekarzem i mas cudowną córkę

- Właśnie byłam w takiej sytuacji

- Dałaś radę

- Ale wiesz jak się czułam, jak znajomi nawet część rodzinny odsunęło się? Wiesz? – Przemek milczał – No właśnie nie wiesz – Z jej oczu na tamte wspomnienia popłynęły łzy, Przemek ja przytulił

- Opowiesz? Będzie Ci lepiej – zaproponował jej ona pokiwała twierdząco głową, nie spojrzała na niego tylko położyła głowę Na jego kolanach

- Jak powiedziałam rodzicom byli wściekli, nie chcieli mnie znać. Mieszkałam z nimi, ale nie odczuwałam tego do końca. Praktycznie nie rozmawiali, ze mną tylko jak było cos potrzeba – Przerwała, żeby nabrać powietrza. Przemek cały czas głaskał ją po głowię się - Ojciec to już w ogóle nic nie mówił chyba, że głupie komentarze na mój temat. Znajomi w większości się podsuwali. Dopiero, kiedy urodziła się Blanka rodzice zdecydowali się, że ja zaadoptują, ja miałam skończyć szkołę stanąć na nogi i powiedzieć jej prawdę. Najgorsze było to jak słyszałam ja do mojej mamy mówiła mamo a nie babciu chciałam, żeby to do mnie mówiła „mama”,” kocham Cię mamo”. Jak tylko podrosła i zaczęła rozumieć chciałam jej powiedzieć prawdę, ale nie mogłam. Dlatego też wyjechałam – Teraz podniosła się i spojrzała na przyjaciela - A wiesz, co sobie pomyślałam tego dnia jak się urodziła?

- Co?

-Że to dla niej muszę być silna, że dla niej nie mogę się poddać. I wiesz, co? Wychodziło mi to wspaniale, nie kochałam, nie martwiłam się o nią, bo była zdrowa, a potem? Potem, co, Blanka zachorowała, a ja zaczęłam poznałam, co to jest miłość, zazdrości, cierpienie, co to znaczy martwić się. I okazało się, że nie jestem taka silna jak myślałam

- I tu się mylisz. Właśnie jesteś ślina gdybyś nie była. Nie została byś lekarzem, nie powiedziałabyś Blance prawdy. – Powiedział Przemek i ją przytulił

- Dziękuję. Jesteś wspaniałym przyjacielem  - Nagle winda ruszyła

- Dobra wstajemy – Powiedział Zapała i oboje wstali, Wiktoria wytarła oczy – Jest, naprawdę jest – I pocałowała go w policzek.

Przemek objął ją wiedział, że teraz ona potrzebuje jego wsparcia. Winda po dojechaniu na dane piętro nagle się otworzyła oczywiście ruda i Przemek obejmowali się, za drzwiami windy stali Agata i Latoszek, Agata widząc ich w takiej sytuacji była zaskoczona danym widokiem za to Witek nie gdyż Agata wytłumaczyła mu, że oboje zatrzasnęli się w pokoju Przemka.

- No, co ja tu widzę i kogo? - Powiedział Witek.

Wiki jak poparzona oderwała się od Przemka, a on momentalnie ją puścił. Oboje nic nie mówili tylko popatrzeli na siebie.

- Widzę was w tak piękniej sytuacji, ale wiecie co w pracy raczej nie wypada tak się zachowywać. Ale skoro wam było w nocy mało przytuleń to ten jeden raz wam wybaczę moi drodzy lekarze - Powiedział Latoszek z lekkim uśmiechem na twarzy i puścieniem oka do Przemka.

- W nocy, jakie tulenie, o czym mówi? - Zapytał Przemek Wiki.

- Nie mam zielonego pojęcia. Możesz nam to bardziej wyjaśnić?

- Jak to nie wiecie fakt jak robiliście inne rzeczy - Mówiąc słowo rzeczy zaakcentował

- Możesz nam to wyjaśnić, bo dalej nie rozumiemy? - Powiedziała Wiki.

- Wiki przecież zatrzasnęłaś w pokoju Przemka oczywiście razem z nim wiec wiadomo, co można robić za zamkniętymi drzwiami

Wiki od razu zorientowała się, że Agata coś powiedziała.

- Witek ty chyba, … że co ja z Wiki chyba oszalałeś -Powiedział Przemek.

- Na pewno nie, bo znając Agatę to on coś chłapnęła

- Ups  - Powiedziała Agata

- Agata o to było? Coś ty nagadała na nas? - Zapytała się Wiki. Agata nic nie mówiła, a ruda będąc już lekko wkurzona

- Chwile Agata powiedziałaś, że zatrzasnęły się drzwi w pokoju gdzie byłam ja i Przemek może jeszcze powiedziałaś, że go pocieszałam całą noc - Ostanie słowa Wiki usłyszał Piotr wychodzący z pokoju blisko windy.

- Co ja słyszę pocieszanie całą noc Przemka no Wiki

- Ani słowa więcej - Powiedziała to już bardzo zdenerwowana Wiki. Przemek wiedziała, że jeszcze parę słów i ruda wybuchnie.

- Wiki nie się, czego wstydzić ty i Przemek idealnie do siebie pasujecie. Przemek gratuluję

- Czego? - Zapytała przez zęby Wiki.

- Matko niby tacy dorośli a nie wiedzą czego no tego że w końcu jesteście razem długo zajęło wam schodzenie się ale w końcu zeszliście się tylko Wiki pamiętaj o …

- O czym? - Mówiła to coraz bardziej zdenerwowana.

- O zabezpieczeniu

- Nie no ja zaraz kogoś uduszę

- Spokojnie Wiki

Powiedział Przemek.

- Co spokojnie Przemek Agata coś palnęła na nasz temat, a ty mówisz spokojnie

- O widzę, że nasz Pani doktor wstała lewą nogą - Powiedziała Gawryło.

- Na pewno, ale może jest niewyspana, ponieważ nockę miała nie przespaną

- No nie Agaty zaraz uduszę

- Mnie, a za co? Za to kryłam was

- Wiki, Agata uspokójcie się i wyjaśnijmy tę sytuację

- Nie się szanowana Pani doktor tłumaczy

- Niby, co mam wytłumaczyć

- Z wami nie idzie dojść do ładu. Ja i Wiki my nie jesteśmy razem, po za tym myślę, a właściwie jestem pewien, że te nieporozumienie wzięło się z tego, iż ja i Wiki spóźniliśmy się do pracy, ponieważ ona wcale mnie nie pocieszała tylko prawie całą noc przegadaliśmy

Powiedział Przemek.

- A ja wymyśliłam to, iż oni się zatrzasnęli się razem w pokoju - Dodała Agata

- A to w windzie  - Zapytał się Latoszek.

- Mam pewien problem i Przemek mi pomaga, a te przytulenie było czysto przyjacielskie

Powiedziała ruda.

Latoszek i Gawryło spojrzeli na Wiki z lekkim niedowierzaniem, krótko mówiąc chcieli ją trochę wkurzyć.

- Nie mam zamiaru już was słuchać – Powiedziała Wiki i udała się w stronę pokoju Hanny, chciała być prze USG córki. Oczywiści Przemek udał się za nią chciał być prze przyjaciółce i ją wspierać. Właśnie podchodzili pod pokoju jak usłyszeli słowo „dziecko”.

- Przemek powiedz mi, że się przesłyszałam – Powiedziała trzymając za klamkę

- Spokojnie. Wejdźmy – Powiedział i razem z Wiki weszli do środka Hanna właśnie zaczynała badanie Blanki. Nagle na ekranie Wiki dojrzała coś, oczywiście nie dała nic powiedzieć nikomu, bo sama zaczęła

- Nie…to nie może być prawda… Ja…ba…- Nie zdążyła dokończyć, bo zemdlała. Ale całe szczęście Przemek ją złapał, po czym położył na leżance. Razem z dziewczynami czekał, kiedy się wybudzi, a w między czasie Hanna zmierzyła jej ciśnienie. Po chwili Wiktoria zaczęła się wybudzać, kiedy tylko otworzyła oczy od razu wstała.

- Blanko Consalida! Możesz mi to jakoś wyjaśnić?

- Ale mamo… - Oczywiście Wiki jej przerwała

- Nie, ale mamo. Tylko natychmiast mi to wyjaśnij! Co jakim cudem?!!! A co mówiłaś jak wyjeżdżałaś?!!!

- Ale Wiktoria – Próbowała Hanna

- Cicho! Rozmawiam z Blanką! – Była wściekła

- Wiki, do cholery! Jak nie dasz nam nic powiedzieć to sama zrób sobie USG i zobaczysz wyjdzie Ci to samo!! – W końcu Przemek ją przekrzyczał

Ruda spojrzała na niego i się zaśmiała

- Zapała chyba oszalałeś, ale niech Ci będzie – Hanna zaczęła robić Wiki USG i rzeczywiście wyszło to samo, jak tylko zobaczyła to na monitorze od razu wstała nie dała sobie nic powiedzieć

- Co, ale jak to? To niemożliwe – Powiedziała po czym wstała i wybiegła. Przemek pobiegł od razu za nią. Blanka i Hanna spojrzały na siebie. 

Hejka 

Aliszja to ciekawe heh tez miałam taki pomysł, ale ciut go zmieniłyśmy z Mili, a dokładnie jak to się nie długo okażę , podaj adres bloga koleżanki chętnie wpadniemy ;)