Tragiczne zdarzenie cz. 8

Wiki i Piotr weszli do sali. 

- Rud i jak? - zapytał Piotr jak tylko wszedl 

- Bez zmian

Wiki spojrzawszy na łóżko zobaczyła nie przytomnego Przemka podłączonego pod aparaturę oczywiście był zaintubowany, miał sińce i zadrapania, Wiki jako lekarko po winna się nie dziwić takiemu widokowi, ale ten widok ją zaskoczył oczy jej natychmiast zaszły mgłą, a po policzkach spłynęły łzy, natychmiast cofnęła się do tylu oczywiście nie zauważyła za sobą Piotra, oparła się o niego czuła, że nogi robią się jej coraz bardziej miękkie momentalnie również zbladła Piotr widząc to natychmiast chwycił ją za ramiona

- Wiki? Rud krzesło

Rud przysunął krzesło, ruda na nim usiadła i prawą dłonią chwyciła się za głowę.

- Usiądź. Teraz oddychaj głęboko i spokojnie - Wiki wykonała polecenie Gawryły. Gdy trochę doszła do siebie, chociaż nadal była blada chciała wstać, ale Piotr jej nie pozwolił.

- Nie wstawaj teraz spokojnie powiedz mi, co się dzieje

- Nic się nie dzieje

- Przecież widzę. Jesteś blada i o mały włos nie straciłaś przytomności. Wiki nie kłam?

- Nie kłamie

- Kurcze Wiki jesteś lekarzem nie ukrywaj nic przede mną

- Ok trochę zakręciło mi się w głowie, ale to nic takiego

- Nie pokaż dłoń

-Po co?

- Zbadam ciebie puls. Zdarzyło się to  wcześniej

- Piotr, co ty sugerujesz?

- Ja nic …. Czekaj …. – Piotr zastanowił się przez chwilę, po czym dodał – Wiki ty przejmujesz się Przemkiem - Wiki nic w tej chwili nie mówiła. Wszyscy wiedzą, jaka jest wygadana, Wiki ale w tym momencie zupełnie nie ta sama osoba.

- Tak, Wiki on żyje – powiedział Piotr

- Tak wiem, ale on …. - Nie dokończyła zdania tylko popatrzyła na Przemka

-Po co wam to powiedziałem. Wiki zrozum będzie dobrze zobaczysz wyjdzie z tego ma silny organizm i jest młody – powiedział Piotr

- To nie to przeraża mnie to, że …. Że on … - Wiki nie dokończyła zdania, ponieważ z jej oczu popłynęły łzy

- Wiki to tylko procenty Pani Maria ma rajcę wszystko będzie dobrze a on wyjdzie i wyjdzie ze szpital o własnych siłach, a nie wyjedzie

- Oby

Piotr nic już nie mówił tylko podszedł do Przemka również Wiki, która już doszła do siebie. Tym czasem na korytarzu Hanna dostawał ważny telefon z oddziału i gdy rozmawiała przez telefon Blanka wykorzystała okazję i szybko weszła do sali Przemka, po wyjściu, gdy zobaczyła Przemka pod aparaturą powiedziała przez łzy:

- O boże

Wtedy dopiero Wiki, Piotr i rud zorientowali się, że Blanka jest w sali.

- A co ty tutaj robisz? – Powiedział Wiki

- Mamo ja nie mogłam zostać na korytarzu i musiałam wejść tutaj

- No nie a gdzie Hana? – Zapytał się zdenerwowany Piotr

Hana po skończonej rozmowie natychmiast zorientowała się, że Blanki nie ma i od razu domyśliła się gdzie on jest, po czym udała się za nią. Po wyjściu do sali:

- Blanka mówiłam tobie coś?

- Tak, ale wiecie dobrze, że nie mogłam. Wujku nie denerwuj się, Hana

- Dobrze, ale …. Chcesz mu coś powiedzieć? – Zapytał Piotr

- Tak

Blanka podeszła do łóżka Przemka. Wiki, Piotr, Rud i Hana cofnęli się do tylu. Blanka przy łóżku Przemka usiadła przy nimi, po czym powiedziała:

- Przemek nie rób mi tego proszę nie możesz mnie teraz zostawić mówiłam tobie o wszystkim a ty mi coś obiecałeś wiec nie złam tej obietnicy …. Jesteś silny wiem o tym nie raz się biłeś wiec …. – W tym momencie przerwała jej Hana

- Blanka

- Wiem, ale proszę jeszcze chwilę

Hanna nic nie mówiła tylko spojrzała na, Wiki co jej powie

- Dobrze a my?

- Możecie zostać

- Na pewno powiesz, że mówię chaotycznie wiem, ale tyle myśli chodzi mi po głowie. Biłeś się, a ta walka teraz, którą toczysz jest najważniejsza wiec nie przegraj jej proszę. Ale jednej rzeczy jestem pewna nie chcę abyś nas opuściłeś …. Przemek jesteś nam potrzebny tutaj a nie tam. Pan bóg ma lekarzy tam już bardzo dużo ty nie jesteś potrzebny tam na górze, ale tutaj nam na ziemi. Nie wiem czy tak chciał Bóg, ale stało się walczysz o życie, a żal nasze serca rwie … proszę tylko o jedno, aby nie wezwał ciebie do nieba nie teraz za szybko to jest … mam nadzieje, że nie potrzebuje ciebie tam, bo ty tutaj jesteś nam potrzebny … Przemek wiem chcesz mi powiedzieć … - w tym momencie z jej oczu popłynęły łzy po chwili znowu zaczęła mówić – Przemek ja nie chce abyś nas opuścił ….

W tym momencie otarła oczy wyjęła telefon i poszukała w nim pewnego utworu, gdy go już znalazła puściła

http://www.youtube.com/watch?v=VPd5Ir_NXB0

Wiki, Piotr, Hanna, rud popatrzyli na Blankę bez słów z oczy Wiki i Hany popłynęły łzy a Piotr spuścił głowę.

- Przemek słyszysz nie chce, aby tak było jak w tej piosence nie chcę ciebie żegnać chce powiedzieć do zobaczenia.

Po tych słowach Blanka spojrzała w górę i szybko powrotem skierowała swój wzrok na Przemka - Jeśli zostawisz nas to już nie będzie wszystko takie same, dlatego zabierz i nas. Proszę wróć do nas ja idę, ale mama będzie przy tobie i teraz ona się tobą zaopiekuje. Mogę już iść, ale tylko na korytarz

Pozostali nic nie mówili przejęli się słowami nastolatki. Po opuszczeniu sali przez Blankę i Hanę oraz Piotra Rud usiadł na krześle nie daleko, a Wiki usiadła blisko Przemka wzięła jego bladą dłoń w swoje dłonie spojrzała na niego swoimi smutnymi i pełnymi łez oczami,

- Przymuś … nie wiem, od czego zacząć … może od tego, że tak jak moja córka powiem tobie, że zostawiaj nas potrzebujemy ciebie tutaj, nie tylko ja, Blanka, Agata, Hana, ale cała reszta szpitala bez ciebie ja wyobrażam sobie dalszej pracy tutaj, a tym bardziej … Nie rób nic głupiego

W tym momencie do sali wszedł Andrzej

Hej 

Mam nadzieję, że się podoba nex nie długo :P  Wiki proszę znowu nie zabij